Coen Kardeşler bu sefer kendilerine ayna tutuyorlar.Orta Amerika’nın “suburbia”larında refah düzeyi yüksek hayat yaşıyan Fizik Profesörü Larry Gopnik’in hayatına misafir oluyoruz ve tabi ki de onla beraber yahudi halkının inançlarına.Ethan ve Joel Coen’ler sinemaya getirdikleri kendi kara mizah anlayışlarını bu filmde de olağanca hızıyla sürdürüyor.2009 akademi ödüllerinde yapılan değişiklikle en iyi film kategorisinde yarışan 10 filmden biri olan A Serious Man(Ciddi Bir Adam) her ne kadar ikinci beşli kontenjanından oskar yarışına girse de en iyi film adaylarından biri olarak tarihe geçti.
No Country For Old Men(İhtiyarlara Yer Yok) ile oskara ulaşan Coen Kardeşler artık tescilli olarak sinema tarihine geçtikten sonra bunun üstüne yatmaktansa her defasında kendi çıtalarını yükselterek ilerliyorlar sinema hayatlarına.Kendi hayatlarından otobiyografik öğeler taşıyan bu filmlerinde kendi cemaatlerine ışık tutuyor Coen Kardeşler.
Fizik Profesörü Larry Gopnik salonda kanepenin üstünde yaşayan istenmeyen misafiri kardeşiyle,boşanmanın eşiğindeki eşiyle,umursamaz çocuklarıyla ve farklı komşularıyla sıkıcı ve bir o kadar da gittikçe tuhaflaşan hayatının ortasında yalnız ve çaresiz bir insandır.Hayatının gidişatında olagelen musibetleri bertaraf etmedeki başarısızlığı canına tak eder ve cevaplayamadığı soruları kendi inancı içinde aramaya karar verir.Sırayla gittiği kendi çaplarında başarılı hahamlardan hayata ve yaşadıklarına dair fikirler almaya çalışır ama mizahın çıkış noktası olarak da bu cevapları istediği ölçüde alamaz.
Fizik profesörü olarak cevapları metafizikte aramak zaten başlı başına Coen kardeşlerin filmlerinde rastlayabileceğimiz türde absürtlüklerden biri olup zaten sinemalarının alameti farikası kara mizah anlayışlarını oluşturuyor.Çaresiz Kahramanımız Gopnik’ in filmin bir sahnesinde Schrödinger’in Kedisi vasıtasıyla anlattığı belirsizlik ilkesi genel anlamda dinlerinde cevap veremediği sorulara ithafen Coen’ lere göre hayatımızın ortasında duruveriyor.Çünkü aynen Schrödinger’in kedisi gibi biz de bazen var olabiliyorduk bazen de yok olabiliyorduk.Kimi zaman yaşıyor kimi zaman kayıpları oynuyorduk.
İşin dini inançlar tarafı ise yine kendi hayatlarının devamı niteliğinde yahudi inancının temelleri üstünde kuruluyor.Kahramanımız kendince sağlam inançlı bir yahudi, ki kimseye ayrıcalık tanımayacak kadar iş disiplinine sahip dürüst ve çocuklarını yahudi okuluna gönderecek kadar da iyi bir inanan.Tabi bunların üstüne rayında gitmeyen hayatı onun önüne çıkan soruları sormaya ve cevap aramaya itiyor.Ama işin ilginç yanı bu sorgulama asla inancını sorgulamaya götürmüyor.Daha çok sadece önümüze çıkan soruları sorgulamamız gerektiğini aşılayan Coen Kardeşler altan alta bir dini inanışa sahipse insan sorgulamanın anlamı yoktur mesajı veriyor.Zira ikinci hahamın ağzıyla söylettiği gibi soruyu yönlendirdiğin “ŞEY”in sana cevab(!) vermeye borçlu olmadığı metaforu dini inanışların sorgulamama özelliğine güzel bir gönderme.Tabi siyasi fikirlerini çok da perdeye yansıtmayan Coen Kardeşler için bu durum sadece bir düşünceyi resmetme biçimi.İyi ve ya kötü anlamda bir fikir ortaya koymuyorlar.Sadece insanın hayatını sorgulama biçimlerinden birini anlatıyorlar.Ki zaten tüm varoluşçu düşünürlerin bugüne kadar li çıkarımları hayatlarımıza uygulayabileceğimiz türden pragmatik çıkarımlar değil asla.. Var olmanın dayanılma hafifliği bu olsa gerek kimse cevabını bulamıyor.Koca Kafka bulamamış biz mi bulacağız dimi? Filmin sonuna doğru da zaten Coen’lerin mesajı apaçık ortaya çıkıyor.”Hayatında başına gelen herşeyi sadelikle kabul et!”
Sonuç olarak bizim de kabul etmemiz gereken kendilerine özgü sinema dilleriyle her daim farklı işler ortaya Coen Kardeşler sinema tarihine yavaş yavaş altın harflerle kazınıyorlar.
Dipnot : Fizik konularına meraklıysanız bilginiz olsun diye Vikiden Belirsizlik ilkesi ve Schrödinger’in Kedisi..
http://tr.wikipedia.org/wiki/Belirsizlik_ilkesi
http://tr.wikipedia.org/wiki/Schr%C3%B6dinger%27in_Kedisi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder