Beyaz perde

BEYAZPERDE 

Artıyor kara çarşaflılar
yurdumun her köşesinde
neden olacak
siyaha boyanıp
kadınlara giydiriliyor
yıkılan sinemalardan
geriye kalan
onca beyaz
perde

   Sunay AKIN

Sinema'nın olmadığı yerde insanların kimliklerini kaybetmesini bu kadar iyi anlatamazdı kimse ,Sunay Akın dışında.

İnsan önce suya,sonra aynaya , en son perdeye yansıdı..

Suyun olmadığı yerde anlayamaz kimse kendini suda suretini görmeden,
Aynalara yalan söylettirmekle de olunmaz güzel,
Perdelerin beyazını alıp karalara bağlanmakla sadece beyinlere örtülür o perdeler...

Büyük adamlardan Büyük sözler 2

I got some bad ideas in my head

Travis Bickle

Duygularınız onlar için bir meta

Bugun televizyonda daha once izlemiş oldugum "120" filmini bir kez daha izledim.Milli duyguların iyice tırmandığı şu günlerde tamamen populist amaçlarla ekrana koymak düpedüz şark kurnazlığı.Filmde zaten hali hazırda savaş zamanı çekilen çilelerin,hasretlerin,acıların körün gözüne parmak sokarcasına sömürmesi yetmiyormuş gibi zaten gerilimli hassasiyeti yüksek olan toplumsal duygularımızı iyice tırmandırıyor.Ama bunların hiç biri onlar için önemli değil zira filmde bir çok sahnede özellikle Ermeni çetecilerin gözüktüğü sahnelerde altta Şanlı Bayrak yaz bilmem kaça gönder cebine gelsin tarzı mesajlar çok ucuz numara olmasına rağmen hala revaçta.Biz kendimizi duygularımızla avuturken bazıları bundan nemalanmaya devam ediyor.Bizim duygularımız onlar için sadece 32 kontör anlamına geliyor.

David Lynch'in bidonla imtihanı

2009 Altın Portakal kazananlar , kaybedenler

En İyi Film: “Bornova Bornova” - “Kosmos”

En İyi İlk Film: “İki Dil Bir Bavul”

En İyi Yönetmen: Reha Erdem - “Kosmos”

En İyi Senaryo: Onur Ünlü - “Beş Şehir”

En İyi Erkek Oyuncu: Öner Erkan - “Bornova Bornova”

En İyi Kadın Oyuncu: Nergis Öztürk - “Kıskanmak”

En İyi Kurgu: Erkan Tekemen - “Bornova Bornova”

En İyi Sanat Yönetmeni: Zeynep Koloğlu - "Usta"

En İyi Yardımcı Erkek Oyuncu: Volga Sorgu - “Kara Köpekler Havlarken”

En İyi Yardımcı En İyi Müzik: Mehmet Erdem ile Özgür Akgül - “Deli Deli Olma”

En İyi Görüntü Yönetmeni: Florent Herry - “Kosmos”

Ödül gecelesi ile ilgili sönüklük çok yazılıp çizildi.Yabancı film festivallerinin tüm görkemi ile festival kelimesinin hakkını verecek şekilde ödül gecelerinin düzenlenmesini yıllardır izleye izleye birşey öğrenemedik galiba.Gerek Venedik gerekse Cannes film festivali gibi avrupanın ve dünyanın belli başlı saygın film festivallerini diğerlerinden ayıran bu galiba.Altın portakalda ise aksine sanki zorunluluktan, istenmeye istenmeye yapılıyor havası hakim.Ödül alan sanatçıların giyim kuşamları,konuşma tarzları çoğu yerde de eleştirildi.Biz sanatçı adamız ,rahat adamız tavırları bir noktadan sonra yaptıkları işe,katıldıkları festivale çok da ihtiyaçları yokmuş havası veriyor.Tamam belki bir oscar,bir emmy,bir altın küre ödülleri gibi eğlence odaklı,ihtişamı yüksek yapılmayabilir ama hiç değilse sevilerek yapıldığı izlenimi verilmeli.Ödül vermeye çıkanlar biraz daha gayret edip daha iyi bir sunuş gerçekleştirebilirlerdi mesela.Erden Kıral Jüri başkanlığı yapacak kadar sinemaya emek veren biri olmasına karşın sunuşlarda biraz daha gayret edip daha iyi bir sunuş gerçekleştirebilirdi mesela.Kazanan isimleri cümle içinde belli edip sunmaya devam etmesi ,salondan yükselen sevinç sesleri üstüne cok anlamsız durdu.Tüm festivalde yarışan filmler tek bir şey için orda:kazanmak için.En iyi filmi açıklarken Bornova bornova'ya üvey evlat muamelesiyle cok da istenmeyerek veriliyormu hissi verilen ödülün imajını fena halde zedeledi ve bütün bu eksiklikler biriktikçe her yıl gitgide kötüleşiyor.İnan Temelkuran bir röportajında ,kıyafet konusunda takım elbise giyilmesi ile ilgili böyle bir zorunluluk olsa giyerdim açıklaması yapmış.Yani illa birinin zorlaması lazım.Bu festivallerin onlara rağmen değil,onlar için yapıldığını farketseler; ülke sinemasının dünya sinemasi önünde imajını olusturdugunu anlasalar daha güzel festivaller izleyebiliriz.

Mesela oscara az kaldı.bu iş nasıl yapılır bir baksınlar..hadi and oscar goes tooooooooo....

Büyük adamlardan Büyük sözler

I always tell the truth. Even when I lie.

Tony Montana

Efsaneler ölmez...2

Türk Sinemasının yaşarken efsane olmuş yönetmenlerinden HALiT REFİĞ yakın zamanda aramızdan ayrıldı.Her kaybediş gibi bu da erken oldu beyazperde için.Onun üstüne sayfalar, kitaplar yazılır ama onu asıl anlatanlar aşağıdaki yapıtları bence.Neler yokki içinde sansürün simgesi olmuş yakılan YORGUN SAVAŞÇI, şimdiki beş para etmez örneğine baktığımızda değerini daha da anladığımız AŞK-I MEMNU,hayvan sevgisinin insan sevgisi ile eşdeğer oldugunu vurguladığı KÖPEKLER ADASI,VURUN KAHPEYE,GURBET KUŞLARI,HAREMDE DÖRT KADIN....daha nice nice türk sinemasının kilometre taşları..Belki fiziken kaybettik ama filmleri her zaman yaşayacak ustanın...

Filmleri

Seviştiğimiz Günler 1961 Yasak Aşk 1961 Şehirdeki Yabancı 1962 Gençlik Hülyaları 1962 Şafak Bekçileri 1963 Gurbet Kuşları 1964 Şehrazat 1964 Evcilik Oyunu 1964 İstanbul'un Kızları 1964 Canım Sana Feda 1965 Güneşe Giden Yol 1965 Haremde Dört Kadın 1965 Kırık Hayatlar 1965 Aslan Pençesi 1966 Erkek Ve Dişi 1966 Üç Korkusuz Arkadaş 1966 Karakolda Ayna Var 1966 Can Yoldaşları 1966 Kız Kolunda Damga Var 1967 Bir Türk'e Gönül Verdim 1969 Yaşamak Ne Güzel Şey 1969 Atsız Cengaver 1970 Sevmek Ve Ölmek Zamanı 1971 Ali Cengiz Oyunu 1971 Çöl Kartalı 1972 Acı Zafer 1972 Aşk Fırtınası 1972 Fatma Bacı 1972 Kızın Varsa Derdin Var 1973 Cennetin Kapısı 1973 Sultan Gelin 1973 Vurun Kahpeye 1973

Yedi Evlat İki Damat 1973 Aşk-ı Memnu 1975 Arabulucular / The Intercessors 1977 Yaşam Kavgası 1978 Yorgun Savaşçı 1979 Leyla İle Mecnun 1982 O Kadın 1982 Beyaz Ölüm 1983 İhtiras Fırtınası 1983 Alev Alev 1984 Ölüm Yolu 1985 Paramparça 1985 Son Darbe (2) 1985 Kıskıvrak 1986 Teyzem 1986 Yarın Ağlayacağım 1986 Kızımın Kanı 1987 Kurtar Beni 1987 Kızım Ve Ben 1988 Hanım 1988 Karılar Koğusu1989 İki Yabancı 1990 Zirvedekiler 1993 Köpekler Adası 1996 Affet Bizi Hocam 1998 Kerem 1999 Affet Beni Hocam 2000 Zeynep Öğretmen 2000 Gelinlik Kız 2000 Sara ile Musa 2000 Midasın Düşü 2000 Gençlik 2000

Don Draper abimiz iyi bir abimizdir..

Reklamcılık aleminin en kral abisi Don Draper yada dizideki genclık ismiyle Dick Whitman yada ona can veren Jon Hamm...Heralde yakın zamanda dizi camiasında rolunu onun kadar etkileyici oynayabilen yoktur ..Gerçi iki sezon boyunca emmy'i kimseyen bırakmayan şimdiden fenomen olmuş dizinin baş karakteri emmy'i bir türlü kapamadı.Ama önümüzdeki yıllarda kesin alacaktır.

Peki bu abimizin ve dolayısıyla dizinin başarısı nelerden kaynaklanıyor?Öncelikle hakkını verelim bir dönem dizisi olarak dönemini yansıtma konusunda kusursuz..İkinci dünya savaşı sonrası soğuk savaşın iyice şiddetini arttırdığı yılları konu alan dizinin yapımcısının açıkladığı gibi beatnik kuşağından sonra, hippi kuşağından önce. yani tam bir geçiş dönemi..Dönem dizisi derken sadece o dönemin kıyafetlerini,arabalarını koyarak dönem dizisi yaptıklarını zanneden yerli yapımcılara göre cok cüretkar bir açıklama..Çünkü anlattığın tam bir geçiş dönemi..Ele alacak,dönemi özetleyecek unsurlar yeteri kadar yokken böyle bir diziyi çekmeye cesaret etmek galiba işin özüneki başarının nedeni.Özellikle lippsisters.com adlı mad men blogunda ki cultural references kısmına bakarsanız detayların diziyi anlamada ne kadar önemli olduğunu görebilirsiniz.



Bir diğer önemli unsur da karakterlerin sağlamlığı.Her bir karakterin yapısında kendi içindeki tutarlığının en üst derecede korunması olaylara verilen tepkilerin önceden tahmin edilebilmesini kolaylaştırıyor.Sanki gerçek hayatımızda da tanıyormuşuz hissini uyandırıyor.Yazının asıl konusu Draper abimizde de bu his en yüksek seviyede.Konu reklamcılık dünyası ekseninde ilerlediği için reklamcılık dünyasının belli başlı yargılarını da sırtlayan karakterler doğruyu söyleme- yalan söyleme ikilemini de taşırken Draper bu konuyla zerre ilgilenmiyor.Yani dizideki en tarafsız adam olduğu kesin.Ne reklamcılığı kötülüyor ne de savunuyor.Sadece şirket-müşteri-tüketici ekseninde yerini cok iyi biliyor , ben işime bakarım arkadas diyor.Belki gerçek hayatta olsa yüzüne tüküreceğimiz , tüüü karaktersiz adam diye itham edeceğimiz kişi modeli gibi gözüksede işin özünde onu sempatik gösteren samimiyeti.Yani hiç bir zaman ben iyiyim dememesi ve kendini savunmaması ya da daha açık tabirle öyle bir çabasının olmaması.Diğer ofis elamanlarının başta pete campbell'in verdiği varolma mücadelesi,birbirine laf sokma çabası o kadar iğrenç oluyor ki coğu zaman kazansalarda hepsinin birer loser olduğunu tescilliyor.

Gerçi Draper da sütten çıkmış ak kaşık değil.Dizinin jeneriğindeki gibi sürekli düşüş halinde ama kaybederken bile gösterdiği karizma takdiri hakediyor.Sonuç olarak izleyin izlettiriniz efenim...



Son olarak Betty yengemiz GQ dergisi poz vermiş.O kadar abiyi övdün,yengeye yan gözle bakmaya utanmıyor musun derseniz söyleyeyim , yenge de taş, devirden galiba:))

Nietzsche is not dead

Little Miss Sunshine(küçük gün ışığım) filminin en sevdiğim karesi....Böyle sözlerle ölümsüz olunuyor galiba...


Yükseldikçe uçma bilmeyenlere daha küçük görünmeniz kaçınılmazdır.
FRIEDRICH NIETZSCHE.....

Fuck you....

Tek bir kelimenin bütün bir filmin anlamını değiştirdiği görülmemiştir heralde fuck kelimesi dışında.Anlamını öğrendikten sonra çocukluğumda izlediğim bütün filmleri tekrar izlememi, sanki farklı filmi izliyormuşum gibi hissetmemi,kötü karakterlerin de tdk onaylı konuşmadığını anlamamı sağladığı için teşekkürler fuck....

Efsaneler ölmez...

Onun üstüne çok şeyler yazıldı çizildi.Çocukluk zamanlarımızın olmazsa olmazı..Yeşilçam sinema sektörü için daima gişe garantisi olmasına rağmen sırf para yapmak adına günümüzün şişirilmiş ve hayvanlaştırılmış karakterlerinin aksine hafızalarımızda yer etmesinin en büyük sebebi galiba perdeye yansıyan samimiyetiydi...

Beyazperde Kahramanlarım

Sinema televizyon ile hayatıma girdiğinden beri benim için en büyük tutkularımdan biri olmustur.Kimi zaman sinema salonlarında büyülü perdede , kimi zaman bilgisayar ekranında piksel piksel kimi zamansa televizyon kanallarında reklamlar arası can çekişirken izlediğim bu sanal kahramanlarımı ilk defa burada hep birlikte anmak istedim.Kimler yok ki içinde.Sinema tarihinin ağır topları gerilim üstadıHitchcock usta,charlie chaplin namı değer şarlo,scarface tony montana, ufka bakan guguk kusu , kötülüğün timsali Darth Vader vs vs..hepsi kendi başına birer sinema ikonu olmus filmler,oyuncular,karakterler ve yönetmenler.İlk aklıma gelenler bunlardı,burda olmayan diğer efsanelere de haksızlık yapmak istemem.Bunlar ve diğerleri...Hepsi sinema denilen deryanın içinde susuzluğumuzu gideren bir damla hayatlar...

Thank god for cinema....